Dergine sahip çık!

birkaç açıdan doğru.. çünkü onların ihtiyacı olan şey satış.. tüm ticarethanelerde olduğu gibi gelir-gider= kâr olmadığı takdirde işler kötüye gidiyor demektir ve o zaman da kapanan, bir dergi olmaz... bir yan koldan vazgeçilir.. kazanca uzanan yeni bir kol keşfedilene dek... ama bu işlerin bir de prestij tarafı var tabii... kazançsızlığına rağmen kültür-sanat işleriyle ilgili görünmesi bir kurum için en azından kamuoyu nezdinde artı değer yaratabilir. bunu pek çok yayınevi de denedi... e, aries, picus, kaçak yayın, geceyazısı... ilk aklıma gelenler... yky genel yayın yönetmeni raşit çavaş "şiir bizim için prestij meselesi.. Ayrıca biz şiire gereken önemi veriyoruz" demişti geçen sene bir panelde... Göstermelik bir çağdaş şiir vitrini ve ölü şairler üzerinden bitimsiz bir tekrar basım mı prestij? Tamam bassınlar tabii ki biz de alıp okuyalım söylene söylene de... Olaya bu kültür elçisi halesini yaymak niye... O zaman siz niye 2004 tarihli bastığınız şiir kitaplarını depolarınızı boşaltmak için kitap-lık dergisiyle birlikte pazara çıkarıyorsunuz ki?

Ki kendileri Oğlak yayınları'nın da oğlak'ın çıkardığı Nar şiir seçkisinin de sahibiydiler... O zaman konuşmakla, şimdi bir makamdan tuzu kuru konuşmak arasında da fark olsa gerek... yky bir örnek sadece.. banka yayınevleri ritüeline dönüştürmeden... görünen bu... bir parçası da böyle haritanın...

bugünlerde belki de birçoklarına göre gereksiz bir şekilde dergilerle ilgili fazlaca mimlediğim şeyler oluyor... çünkü bütüne bakınca kaynayan bir kazan görüyorum.. çünkü bu sessizlik hiç iyiye işaret değil, tıpkı dergi sayısındaki bunca artışın da iyiye işaret olmadığı gibi.. bana göre "bitek ve gümrah" değil çünkü akış... buradaysak ve bir şekilde bu işlerin içindeysek görmemiz gereken şeyler var.. başka yerlerde ve başka başka duruyor olsak bile.. "ortam" bu.. gerçek ya da sorunlu gerçek... ama kağıttan kuleler yapmanın bir anlamı yok... ve bu gezindiğimiz bahçeler de güllük gülistanlık değil...