Alman düşünür, sosyolog, müzikbilimci ve besteci Adorno, gerçek adıyla Theodor Ludwig Wiesengrund 11 Eylül 1903'te Frankfurt am Main'da doğdu. Yahudi bir şarap tüccarı olan Oscar Wiesengrund ile Cenovalı bir aileden gelen ses sanatçısı Maris Calvelli Adorno'nun tek çocuğuydu. Theodor Ludwig Wiesengrund, annesinin kızlık soyadı olan Adorno'yu kullanmayı tercih etti.

17 yaşında müzik eleştirileri yazmaya ve kendi bestelerini yapmaya başladı. Frankfurt Üniversitesi'nde felsefe, sosyoloji, psikoloji ve müzikbilimi öğrenimi gördü. Max Horkheimer ve Walter Benjamin ile dostluğunun temelleri öğrencilik yıllarında atıldı.

1924'te felsefe doktoru unvanını aldı. Viyana'da Alban Berg ve Eduard Steuermann'ın yanında müzik eğitimi gördü. 1930'dan itibaren Frankfurt Toplumsal Araştırmalar Enstitüsü için çalıştı. 1931 yılında 'Kierkegaard: Konstruktion des Asthetischen' (Kierkegaard: Estetik Olanın Kuruluşu)kitabıyla profesör oldu. 1933'te Yahudi öğretim üyelerinin çalışma izinleri iptal edildiğinde Adorno'nun çalışma izni de elinden aldı. Adorno bunun üzerine 1934'te Hitler Almanyasını terk ederek İngilitere'ye göç etti. 1937'de kimyager Dr. Gretel Karpus'la evlendi. Max Horkheimer'ın daveti üzerine 1938'de ABD'ye göç etti. Burada Frankfurt'tan New York'a taşınan Sosyal Araştırmalar Enstitüsü için çalıştı. 1947 yılında Horkheimer'la birlikte yazdığı Dialektik der Aufklarung (Aydınlanmanın Diyalektiği)adlı kitabı yayımladı.

Savaş sonrası tekrar Almanya'ya döndü ve 1950'den itibaren Frankfurt Üniversitesi'nde profesör olarak görev yaptı. 6 Ağustos 1969'da geçirdiği kalp krizi sonucu hayatını kaybetti.

Frankfurt Okulu'nun felsefi mimarlarından olan Adorno, yaşadığı yüzyıla, özellikle de savaş sonrası Almanya'ya damgasını vurmuş, zamanının çok ötesinde düşünebilen bir filozof ve sosyologdu.

* Kierkegaard: Konstruktion des Asthetischen, 1931 (Kierkegaard: Estetik Olanın Kuruluşu)

* Dialektik der Aufklarung, 1947 (Aydınlanmanın Diyalektiği)

* Philosophie der neuen Musik, 1949 (Yeni Müziğin Felsefesi)

* Minima Moralia, 1951

* Zur Metakritik der Erkenntnistheorie, 1956 (Bilgi Kuramı Üstüne Söyleşi)

* Jargon der Eigentlichkeit, 1964 (Sahicilik Jargonu)

* Studien zur Hegel, 1963 (Hegel Üzerine Çalışmalar)

* Kritik, Keline Schriften zur Gesellschaft, 1970 [ölümünden sonra yayımlandı] (Eleştiri, Toplum Üzerine Yazılar)

* Athetische Theorie, 1970 (Estetik Kuramı)