1. Ana sayfa
  2. bloglar
  3. zcb yazmış

Lamberto Pignotti’nin Poetika Bildirisi

Birincil sekmeler

zcb tarafından 5. Ekim 2007 - 18:13 tarihinde gönderildi

italyanca'dan çeviren: zeynep cansu başeren

Sözsel-görsel yazı üretenlerin bir poetika bildirisini ister istemez gereksinmesi ve bu durumun görsel sanatlarla uğraşanlar için asla söz konusu olmaması, sözsel-görsel yazının en belirli kimliği ve konumlanışı hakkında çok şey söyler.

Bununla birlikte ben, farklı zamanlarda ve farklı ölçülerde, benzer bildirilerden bir sürü yazdım. Zaman zaman, belki de geri dönüştürmek amacıyla bu bildirileri toparlama isteğiyle doluyorum, fakat eski fotoğraflarımı düzene koymaya yeltendiğimde beni zapteden duyumun bir benzerinin saldırısına uğruyorum hemen: Üstesinden gelmek ve daha heyecan verici etkinliklerle meşgul olmak yeğdir.

Asla hatıra yetiştirmedim, tarihi hiç sevmedim, zamanın öngörülerinin sergilenişini her zaman kayıp zamanı aramaya tercih ettim. Kısacası, kendimi görsel şiire –de- vermiş ve veriyor olmam bu yüzdendir.

Eğer birisi tüm iyi hikayeleri zaten biliyorsa, bunları duyduğunda artık afallamaz. Bu noktada ise, hikayeleri uydurmak ve kendi kendine anlatmak zorundadır. Görsel şiir doludizgin ve kaygısız bir yaşam sürmüş olsa da, onda ne kodlar, ne araçlar, ne maden damarları, ne de öngörülmemiş ve belki de haddini bilmez hikayeler uydurma ve anlatma potansiyeli eksiktir.

Kaynak:

Yorumlar

serkan_isin tarafından 25. Aralık 2019 - 18:52 tarihinde gönderildi
Çok iyi!
O kadar iyi değil!

Puanlar: 0

‘yukarı’ dedin

Yazı ve manifesto ve Pignotti'nin sayfasının yerinde yerler esiyor. Ama arşivlenmiş sayfasından özgün metni buraya ekliyorum.

DICHIARAZIONE DI POETICA di LAMBERTO PIGNOTTI Che una dichiarazione di poetica la si richieda quasi naturalmente a chi fa scritture verbo-visive e quasi mai a chi pratica le arti visive, la dice lunga sulla più precisa identità e collocazione delle prime. Ho pertanto una lunga serie di simili dichiarazioni fatte in vari tempi e varie misure; talora mi viene anzi la voglia di raccoglierle, magari per riciclarle, ma subito mi assale una sensazione analoga a quella che mi prende quando sono tentato di mettere in ordine le mie vecchie foto: meglio soprassedere e darsi ad attività più entusiasmanti. Non ho mai coltivato la memoria, non ho mai amato la storia, e alla ricerca del tempo perduto ho sempre preferito l'esposizione delle previsioni del tempo. Ed è in definitiva per questo che mi sono dato e ancora mi do – anche – alla poesia visiva.

Se uno le storielle le conosce già tutte non gli viene più da stupirsi quando gliele raccontano. A quel punto è quasi costretto a inventarle e a raccontarsele. Alla poesia visiva, che pure la cavallina l'ha corsa, non mancano certo né i codici né i media né i giacimenti né il potenziale per inventare e raccontare ancora storie impreviste e magari impertinenti.