Sahihlik, sahilik, esaslık, gerçek. Şeylerin Dünyası, bu kavramların hiçbirinin içinde yer almayabilir, nedir bu gerçek, İdeaların Dünyası'nda nasıl yer edinir, istemi olan bir nesnenin oluşumu, örneğin ses, ışık, her ikisi de şeylerin dünyasında yer alır, ancak, Şeylerin Dünyası, o kadar kolay anlaşılan bir dünya değil. Kendinde olan şey ise, şiirin sanatın olmazsa olmazlarından.
Neredeyiz? Bir kimsenin veya bir şeyin kendi doğru yeri neresidir? Verilecek cevabımız yok; yerimizi bilmiyoruz. Bilseydik değişmekten, gelişmekten söz etmezdik. Vazgeçişlerimiz olmazdı; peşine düşmüşlüklerimiz; inanç, bilim, makine… Yerinde-yurdunda olmayan, bir ağrı gibi boynumuza asılmış dünyanın neresinde oturacağız? Söylemin baştan çıkardığı retorik cambazı herkesin gayretini boşa çıkaracak bir kıyı var mıdır? Evet ve hayır. Cevaptan önce ve sonradır, burada giz’liden giz’liye ve sükut ederek konuşulur. İki türden ses çıkaran bir tür gizli göçmenler olarak.
Her tür yaşam biçimi, düşünce tarzı tipografik bir dil ile kendine anlatım biçimi oluşturabilir. Ses ile doğrudan ilişkiye sahip yazı, kağıt üzerinde söylenen sözün izidir, bir tonu duruşu ve tavrı vardır. Notalar gibi farklı bir sese, tona, çağrışım ilişkilerine sahiptir. Gündelik hayatımızda aynı sözü fısıldayarak ya da bağırarak söylemek gibi aynı sözü değişik formlarda bir tarz, kişilik ve görsel dil oluşturarak göstermek mümkündür. Her sanatçının ayrı bir görsel dili vardır.
