2 yıl önce "E-kitap Öğreniyorum" isimli bir yazı yazmıştım. Bahsettiğim cihaz, 300 mhz işlemcisi ile raflardan birinde duruyor. Kendisi hala gözde bir cihaz olarak da satılıyor sağda solda. Fakat 2 yılda nerede ise "antika" kıvamına erişti.
İster dizeli, ister dizesiz, ister sözlü, ister yazılı, ister mecralar arası ve ister tamamen bir boşluk olarak şiir, biçiminden aşırı rahatsız olmuş gibi duruyor. Kitapçılarda, raflarda bekliyor. Bir bomba gibi dingin duruyor, fakat saatı geçmiş bir bomba olma ihtimali yüksek. Şiir, etkisini kaybediyor çünkü birileri -yayın enüstrisi, sinai yayıncılık, endüstriyel tipografi, köşedeki dağıtıcı vb.- onu ehlileştirmek, tektipleştirmek ve çoğaltmak için tek bir kıyafet giymesini istiyor. Şiirin seri üretimine dur de!
"Dün "E-kitap satışı, basılı kitap satışını geçti." haberiyle dikkatler bir kez daha e-kitap'a çevrildi." cümlesiyle başlamak güzel olabilirdi yazıya ama öyle bir dikkatin çekilmesi durumu filan olmadığından böyle bir cümleyle başlamanın da alemi yok.
Dünya'da popüler kitapların dışındaki yayınlar için küçükbaş yayıncılığın olanaklarından yararlanılırken, edebiyatın neden diğer sanat alanlarında olduğu gibi finanse edilemediği de sorgulanıyor. Kitap satışlarından değil de, çeşitli kuruluşların fon kaynaklarını kullanarak yayın hayatına devam eden Dalkey Archive Press'ten (Londra/Champaign) John O'Brien edebiyatın mali anlamda nasıl yıllar boyunca desteklendiğini şöyle anlatmış:
Öncelikle poetikhars.com'un kapanma süreci hakkında 'çevrimiçi' dışında pek fazla bilgi dışarı sızmadı. İnsanlar kendi aralarında birşeyler konuşuyorlardır, orası başka. Fakat kapandıktan sonra geçen zaman içinde benim gördüğüm, izlediğim, okuduğum mecralardaki tuhaf hareketlenmeler üzerinden düşünürsem, 'dört gözle kapansın' diyen birçok kişi olduğu gibi, sessiz sessiz destek veren bir sürü kişi de vardı.