her ağacın arkasından karşıma siz çıktınız öylesine çoktunuz ki bunaldım yalnızlıktan rüzgarınız esiyordu dağ taş deli gibi savruldu kulelere dayadığım merdiven
her köşe başından karşıma siz çıktınız öylesine yoktunuz ki ağladım deliye döndüm kanınızla incelen taşlar yüzüyordu eski denizleri andıran bulutlarda
sayısız gitmiştiniz ne yazık evvel zaman içinde gibiydiniz uzandım yerden usulca aldım gökyüzünü siz atmıştınız
Oktay Rifat