[w:İstanbul Şiir Festivali] konuk şairlerinden [w:Nuala Ni Dhomhnaill]'a (İrlanda) sormuşlar. Meğer şairin 1999'da Metis Yayınları'ndan çıkan Denizkızı Hastanede adlı bir ([w:seçme şiirler]) kitabı da varmış.
• Türk şiiriyle ilgili ne düşünüyorsunuz? Türk şiirinin ve edebiyatının ülkenizde yeteri derecede bilindiğine inanıyor musunuz?
Benim okuduğum Türkçe şiirlerin çoğu [w:modernist enternasyonalist model]e uyuyor ki bu benim hiç ilgimi çekmiyor. Beni heyecanlandıran modern Türkçenin dilde varolan imkanları mesela geniş [w:tekerleme]ler geleneğini kullandığını durumlar. Bu geniş ve bakir alana dalabilen Türk şairlerini kıskanıyorum. Bir yandan da, eğer modern Türk şiiri gerçek potansiyelini kullanacaksa, bir aşamada kendi tarihöncesiyle, örneğin sofistike gazel ve [w:aruz vezni]] geleneğiyle ilgilenmek zorunda. Tıpkı İrlandalı bir şair olarak benim kendi dilimin eski geleneklerini, örneğin şairlerin [w:eistedfod]denilen şair buluşmalarına katılan ve takma isim kullanan şairlerin oluşturduğu [w:Bardik şiir geleneği] üzerine çalıştığım gibi. Bu şiirlerin dili bugünkü dilime Osmanlıcanın Türkçeye uzak olduğu kadar uzaktır ama yine de benim şiir geleneğimin bir parçasıdır. Kastettiğim modern bir ‘[w:pastiş]’ çalışması değil gelenekle anlamlı bir buluşma.
Türkçe şiirin ülkemde tanınması sorunuza kendi dilimde ‘zilch’ diye cevap vereceğim, yani hiç. Clarence Mangan ‘Osmanlıca’dan, orijinalleri bulunmamış olan bazı çeviriler yaptığı için gururluyuz. (Kişisel sezim onları tümüyle kendisinin uydurduğu, bunların onun verimli hayal gücün bir ürünü olduğu yönünde. Ve yetkin bir Türk araştırmacı haksız olduğumu kanıtlayana kadar bu fikri benimsemeye devam edeceğim.) Pek çok kişi Orhan Pamuk’u İngilizceden okudu, hepsi bu.
söyleşinin tamamı buradan okunabilir.