sonat’a oynayalım mı?

Bugün bir dergi geldi bana: sonat.. Ege üniversitesi şiir topluluğunun şiir bülteni olarak… Şaşırdım biraz da. Dergi görsel şiirlerle ve görsel şiir kent ilişkisinden dem vuran yazılarla gayet iyi (memlekette böyle üniversite dergileri var mıymış?)..

Aslında daha geçen hafta sonu deneysel şiir üzerine bir etkinlik düzenlediler İzmir’de, Mehmet Öztek ve Utku Özmakas’ın davetli olduğu (aslında etkinlik nasıl oldu, neler konuşuldu bilmiyorum ya da adı geçen arkadaşlar katıldı mı?)..

Bu dergiyi çıkaranlar arasında Barış Çetinkol ve Liman Mehmetcihat gibi bu sitenin yabancısı olmayan arkadaşlar da var.. Son sayılarını Mahfil’e ithaf etmişler. Elimdeki sayı derginin 3.sayısı.

Derginin ilk şiiri, Liman’ın Ulan bu çiviyi de kim koydu cebime adlı şiiri, gayet iyi ve sıkı bir şiir, teknik olarak da iyi..artlama tekniğini gayet iyi kullanmış gerektiği yerde:

‘Bakmayın siz benim pantolonumun önüne boykot olası orada ge/ Çişli fiiller duruyor eliot’un nesneleri apış kapış’

Denge Esentürk’ün Cevap verilemeyen mektub’u daha göndermeli bir mektup-şiir.. Heves’in yeni çıkacak son 21. sayısında da aynı adlı (şair ismi de aynı) bir şiir var-henüz okumadım daha dergi gelmediği için.

‘İzmir kadar iyiyim. Sudan kadar. Öyle ki Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyine geçici üye olmuş kadar.’

Songül Kocadayı Hebiokbiba adlı şiiriyle ilginç bir yolda:

‘anne sevgisi ve bir veiki demedim or/ da dantelini yakıştırır bu oksitosin/ değil beyaz ip girdi karşı duruma.’

Münir Yenigün’ün Mırıltılar’ında: ‘hayatım bir gazze şeridi gibi geçti gözlerimin önünden – şimdi reklamlar!’ derken görsel malzeme ile dizeyi aynı şiirde beraber kullanırken müşterek lambayı söndürüyor.Bu şiir bana yazdığım gazze şiirini hatırlatmadı değil, reklamlardan falan bahsedince (henüz yayınlanmadı o şiir)..

Liman Mehmetcihat’ın Psikanalitik deveden kuş mu olur adlı yazısında Dada’nın Fransa’da yarı-dada’ya dönüştüğünü söylemesi doğru bir tespit.. surrealizm ile dada indirgenmiştir. Hüsamettin Cindoruk! un sözleri de bizim şiir serüvenimizi özetliyor sanki: ‘Dillerin çeşitli ve tekil olmaları olgusu ile dilin hiçbir zaman söylemek istediğini söylememesi olgusu arasında zorunlu bir bağlantı vardır. Yalnızca tek bir dil olsaydı, sözcükler otomatik pilota göre kendilerini ayarlayacakları için tek anlamlı hale gelirlerdi.’

Akif Kurtuluş’la yapılan Ece Ayhan söyleşisi müstesna bir yazı olmuş..Ece’nin iktidarların daha hükümet anlamına geldiği erken bir çağda iktidarın başka yüzlerini görmesinin ilginç olduğunu söylerken Akif Kurtuluş çok haklı.. Sıra geldi Özkarcı’nın Heves için yaptığı A.Kurtuluş söyleşisini okumaya…

Liman Mehmetcihat görsel şiirler yapan bir şair.. Keşke o ve Barış Çetinkol dergideki görsel şiirlerini bu siteye ekleseler, harika olmuş ikisi de!

Özge Dirik’i unutabilir miyiz? Sanmam..hele şiirlerini arasıra böyle dergilerde okudukça…

Barış Çetinkol’un İç ve Dış Şimdi Nerededir adlı yazısında önemli noktalar var.. Barış çok haklı bir şekilde şiirin göstergeleri kırdığını ve homojenliği bozduğunu söylerken ara bölgede gösterileni kaldırılan göstergelerin içle temas edemedikleri için şiirin ara bölgede sürekli bir gösterge olamayacağından bahsediyor.. Bizim şiirlerimizde gösterge arayanların ya da bizi tam tersine sürekli göstergelerden bahsediyoruz diye gösterge şairi yapanların (ki cahillik işte- göstergeyi sorunsallaştırma diye bir şey var) kulağına küpe olsun bu yazı!

Görsel Şiir kente girerken adlı yazısında Barış Çetinkol, bu site müdavimlerinin artık çok iyi bildiği görsel şiirin tarihi ve kentle, görsel kültürle olan ilişkisini anlatırken, yazıyı güzel bir finalle bitirmiş:

‘Dar bir zamansal estetiği olmayan ve sermaye kalıbına dökülmemiş bir alan, o kalıptan tersine etkilenmiş bir kalıpsızlık olarak görsel şiir.’