Marc Jimenez Fransızcadan çeviren: zeynep cansu başeren
Günümüzde sanat üzerine geliştirilen düşünce, çabasının bir kısmını “kültürel mantık” ile “estetik mantık”, yani kültürel sistemin yararlarının pasif bir şekilde kabul edilmesi ile yapıtların maruz kaldığı değerlendirme ve yargıların meşrulaştırılması arasındaki gerilimi ortadan kaldırmaya ayırır.
Daha 1913'te, bisiklet tekerleğini mutfak taburesine takmak ve onun dönüşünü seyretmek gibi eşsiz bir düşünceye kapılmıştım.
Birkaç ay sonra ucuza bir kış akşamı manzarası satın aldım, ufka biri kırmızı öbürü sarı iki küçük tuş vurduktan sonra resmi "Eczane" diye adlandırdım.
1915'te New York'ta bir hırdavatçıdan kar küreği satın aldım, üstüne de "Kol Kırılmasına Karşı" diye yazdım.
Söz konusu sunuş biçimini adlandırmak için Ready-made sözcüğünü kullanmak işte o sıralarda aklıma geldi.
Hemen elimi açık edeyim, ben zamanımızın "estetik ölçüden" yoksun olduğu fikrine hiç de kapılmıyorum, hatta tam tersine Estetik'in kitabî anlamının kitleselleştirilmesi ve kamusallaştırma uğraşlarının (kavram ortaya çıktığından beri) tam anlamı ile ters tepip, hiper bir özelleştirme/bireyselleştirme sürecine girildiğini düşünüyorum. O halde Kenan Çağan'la baştan çatışıyorum. O şunları yazıyor: