Heidegger’le bir yarıyol karşılaşması denemesi
“Sır, aşikar olandır.” [w:Goethe]
“Gel beri gel beri ben seni yimem, Saklarım sırrını ellere dimem, O yârin göğsünde yedi kat düğme, Çözenece bu dert beni öldürür.” Halk Türküsü
Mizah yoluyla felsefe yapılır mı, ya da felsefi içeriği mizah yoluyla anlamak ve anlatmak mümkün müdür? Dahası ‘felsefi mizah’ sorgusu gibi, ‘felsefenin mizahı’ denebilecek dedikoducu bir sorgu da yapılabilir.
Buradan sora sora ta Platon’un mağarasına uzanabilir “Kölelere felsefe ne verebilir?” diye iç geçirirken, felsefenin sonradan görmeleri filosofu sofistlere intikalle “Köleler felsefe yapabilir mi?” diye şaşkınmışça bakarak göz kırpıştırabiliriz.
Heidegger, Nietzsche’nin dağınık, serazat, parçalı, çok biçimli, ele geçmez fikriyatını “örmeye” çalışırken, Derrida Nietzsche’den “büyük ulumalar” devşirmeye çalışanların elini hep boş çıkararak kendi “söz”ünü durmadan “söken” bir fikriyatla yüzleştirir bizi.
Hegel-Freud-Heidegger-Derrida
- Görsel şiir sanattır, sanat olan dolaysız algı düzeyinde insanı çarpandır. Sanat olan önce düşünülmez, sanat olan önce göstergeler savaşında varolmaz, sanat dolaysız beğenide varolur ilkin, bütünde, parçalardan daha çok olan o gestalt'te "güzelliğin" sınırsız nesnellik ve öznelliğinde varolur. Görsel şiir, şiir değildir; görsel şiir, şiir'den daha çok resimdir. Şiirin kendisi değil ama resimden daha çoğu: Resim-şiirimsi.
